Μετά τις προπονήσεις, οι πρώτοι τελικοί για τον Άρη

Η μισή και παραπάνω δουλειά για τον Άρη είχε γίνει από το πρώτο παιχνίδι την περασμένη Πέμπτη. Το 5-1 δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης για το ποιος θα προκριθεί. Το ζευγάρι Αρης- Γκόμελ είχε εκ προοιμίου φαβορί, ήταν ο Αρης και αυτό επιβεβαιώθηκε και με μια δεύτερη νίκη που… στέλνει την ομάδα της Θεσσαλονίκης πάνω στην Μακάμπι του Βλάνταν Ίβιτς.

Όχι τόσο εμφατική, ούτε τόσο επιβλητική. Απόλυτα όμως δικαιολογημένη και θα ήταν πραγματικά κρίμα για τον Άρη να… χαρίσει έστω και την ισοπαλία στους... τίμιους, πλην όμως μετριότατους Λευκορώσους. Η χθεσινή ρεβάνς από το βράδυ του πρώτου αγώνα είχε πάρει χαρακτήρα μιας καλής προπόνησης εν όψει των δύσκολων που έχει μπροστά του ο Αρης. Μιας ευκαιρίας να πάρουν αγωνιστικό ρυθμό παίκτες που τον χρειάζονται ώστε να είναι ένα κλικ πιο έτοιμοι στις μάχες με τους ισραηλινούς.

Για αυτό και είδαμε στην ενδεκάδα Εμπακατά, Μαζικού και Ντιόπ, τον Καμάτσο αντί του Ιτούρμπε, βασικό τον Γκρέι. Το πλάνο αυτό όμως δεν εκτελέστηκε στον βαθμό που θα ήθελε ο προπονητής του και σε αυτό φέρουν ευθύνη οι κίτρινες κάρτες που μοίραζε αφειδώς ο υπερ-ευαίσθητος Βέλγος ρέφερι στους παίκτες του Άρη.

Κάποιες τραβηγμένες από τα μαλλιά, κάποιες πολύ αυστηρές. Σίγουρα όμως αχρείαστες ειδικά όταν ο Αρης είχε απέναντί του μια ομάδα που δεν μπορούσε να του βάλει μπελάδες. Αχρείαστες γιατί φορτώνεται με κάρτες η μισή ενδεκάδα από τη στιγμή που φέτος επιθυμείς να έχει συνέχεια η ευρωπαϊκή σου παρουσία.

Ο Μπούργος για να προλάβει τα χειρότερα αντικατέστησε άμεσα τον Ντιόπ μόλις στο 23΄ αλλά και τους δυο μπακ του (Εμπακατά-Μαζικού) στην ανάπαυλα, δίνοντας ξανά χρόνο σε όσους έπαιξαν στο πρώτο παιχνίδι αλλά είδε να χρεώνονται με κάρτα κι οι άλλοι δυο του μέσοι, ο Ντουκουρέ με τον Νταμπό. Ο δεύτερος μάλιστα για μια ανόητη διαμαρτυρία.

Αν μη τι άλλο ανησυχητικό σημάδι που οφείλει να το διερευνήσει ο αργεντινός τεχνικός για τη συνέχεια. Στο επιμέρους αγωνιστικό κομμάτι, για 70΄ ο Αρης ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος. Δημιουργούσε πολλές φάσεις με κύριους επιθετικούς άξονες τους Μαντσίνι, Πάλμα και Γκρέι. Ο τελευταίος είναι κι αυτός που δικαιούται τον τίτλο του MVP της χθεσινής βραδιάς.

Έβαλε δυο γκολ, συνολικά τέσσερα στα δυο ματς και κάνει ήδη με το καλημέρα τους φίλους του Άρη να σκάνε ένα πλατύ χαμόγελο γιατί στο πρόσωπο του Τζαμαϊκανού βρίσκουν λύση στο χρόνιο πρόβλημα του φορ. Δεν είναι μόνο τα τέσσερα γκολ που έβαλε και τα άλλα τόσα που έχασε.

Είναι η γνώση της θέσης. Οι τοποθετήσεις του μέσα στο κουτί, οι κινήσεις του στην πλάτη των αμυντικών, οι φάσεις που έβγαλε και για τους συμπαίκτες του. Μοιάζει να είναι πάντα στη σωστή θέση περιμένοντας το… τάισμα. Πολύ σημαντικό για ένα φορ. Θα πει κάποιος ότι πρέπει να περιμένουμε να τον κρίνουμε απέναντι σε καλύτερες άμυνες. Φυσικά αλλά το ότι σκόραρε τέσσερις φορές, είναι ένα δείγμα ενθαρρυντικό αν συνυπολογιστεί και το γεγονός ότι δεν είναι ακόμη σε φουλ φόρμα.

Αν ο Γκρέι ήταν χθες εύστοχος, οι υπόλοιποι που βρέθηκαν σε θέση βολής (Μαντσίνι, Πάλμα, Καμάτσο) ήταν άστοχοι. Επιπόλαιοι. Απρόσεχτοι. Ένα ματς που προσφερόταν για νέα ευρεία σε έκταση νίκη έγινε στο τέλος ντέρμπι. Εξαιτίας της αδυναμίας να το τελειώσουν νωρίτερα και τους κακού αμυντικούς τρανζίσιον από το 70΄ και μετά. Αδικαιολόγητα, ο Αρης έδωσε χώρους, είχε αργές επιστροφές και η Γκόμελ τον τιμώρησε με ένα αυστηρό πέναλτι στο 82΄.

Είχε τις ευκαιρίες να το κάνει νωρίτερα. Άσχετα αν ο Γκρέι στις καθυστερήσεις έσωσε τη νίκη, ο Αρης για δεύτερο παιχνίδι έδειξε μια ανορθογραφία στο αμυντικό τρανζίσιον. Πρέπει να το διορθώσει γιατί η Μακάμπι δεν είναι Γκόμελ. Έχω την αίσθηση ότι στην παρούσα φάση απουσιάζει ένας «τρεχαλατζής» στη μεσαία γραμμή. Δεν ξέρω αν χρειάζεται ένας ακόμη στο “έξι” τύπου Σάσα. Ίσως. Σίγουρα πάντως η αδυναμία αυτή που αποτυπώθηκε και στις 13 επιθέσεις της Γκόμελ στο διάστημα αυτό, πρέπει να διορθωθεί.

Στο δημιουργικό κομμάτι στα χαφ, η προσθήκη του Μάνου Γκαρθία θα βελτιώσει την κατάσταση με την σταδιακή άνοδο και των υπολοίπων μέσων που ακόμη αναζητούν την χημεία μεταξύ τους με συνέπεια, ακόμη, το παιχνίδι του Άρη να εκδηλώνεται κατά κύριο λόγο από τους στόπερ και τα πλάγια. Επιπλέον ο Άρης και πάλι δεν μπόρεσε να ανεβάσει ένταση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν υπάρχει και πάλι το χρονικό διάστημα αναφοράς, που να πεις «δες τι μπορεί να κάνει η ομάδα όταν αποκτήσει ρυθμό, συνοχή και αντοχές» αλλά και πάλι το λες και λογικό με τόσους παίκτες ακόμη να υπολείπονται σε τρεξίματα σε βάθος 90λεπτου.

Από σήμερα το μυαλό είναι και τυπικά στη Μακάμπι. Ένας πρώτος γρίφος είναι η επιλογή Μπούργος για το Ισραήλ. Θα τολμήσει ένα 4-4-2 με τόσες αρετές επιθετικές αλλά και τόσα ζητήματα στο αμυντικό τρανζίσιον ή για να μπει και ο Μάνου Γκαρθία θα πάει σε ένα πιο συμπαγές 4-2-3-1 αφήνοντας όμως έξω ποιον;

Τον Καμάτσο με τα αδιαμφισβήτητα επιθετικά προσόντα αλλά τον πλέον ασυνεπή αμυντικά από τους μεσοεπιθετικούς, τον Πάλμα με τις υψηλές εντάσεις και την πίεση που ασκεί και τη "γλυκιά" αγωνιστική απειθαρχία που όμως διακρίθηκε και στους δύο αγώνες με Γκόμελ, τον Μαντσίνι που είναι λεφτά στην τράπεζα, σταθερός, συνεπής αμυντικά, με ατελείωτες ανάσες και αντοχές, τον Ματέο που έδειξε στα φιλικά σε εξαιρετική κατάσταση, συνεπής και αυτός αμυντικά, με πολλά τρεξίματα και αντοχές αλλά δίχως ούτε ένα λεπτό επίσημου αγώνα ή τον Ιτούρμπε, έναν ποιοτικότατο και ικανό στο ένας εναντίον ενός παίκτη που δείχνει να ξεκίνησε καλά αλλά ποτέ η αμυντική συνέπεια δεν ήταν προσόν του;

ΥΓ. Το φετινό καλοκαίρι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως καλοκαίρι των υπερβάσεων για τον Άρη. Μόνο για Μάνου Γκαρθία και τον Καμάτσο τον οποίο η ομάδα της Θεσσαλονίκης θέλει να αγοράσει από τη Σπόρτινγκ, η συνολική δαπάνη (μαζί με τις ετήσιες απολαβές) θα φτάσει τα 10 εκ ευρώ. Το χέρι μπαίνει βαθιά στην τσέπη από τον Θόδωρο Καρυπίδη, με ξεκάθαρο στόχο και την αγωνιστική υπέρβαση και το γεμάτο γήπεδο σε κάθε παιχνίδι.